Urinimi në shtrat
Urinimi në shtrat është paaftësi e fëmijës për të kontrolluar urinimin natën, në një moshë kur ai duhet të ketë këtë aftësi. Studimet tregojnë se kur fëmija është 18 muajsh, ai mund të fillojë të trajnohet për të pasur urinimin nën kontroll. Shumica e fëmijëve e kanë nën kontroll urinimin deri në fund të vitit të tretë.
“Megjithatë, nuk është e drejtë të thuhet se ekziston problemi i urinimit në shtrat te fëmija vetëm nëse kjo është e pranishme, edhe pasi i ka mbushur katër vjeç.”
Studimet gjithashtu tregojnë se një në katër fëmijë e ka problemin e urinimit nga mosha katër deri në moshën tetëvjeçare. Pas asaj moshe vetëm 2% e fëmijëve e kanë ende atë problem. Ky problem është më shumë i pranishëm te djemtë sesa te vajzat.
Familjet e konsiderojnë urinimin në shtrat si problem, sepse ai i bën të papastra rrobat dhe shtratin dhe lë kundërmim të keq, i cili i bezdis prindërit dhe fëmijët. Për më tepër kjo shkakton turpërim dhe poshtërim për fëmijën dhe natyrisht se e dobëson vetëbesimin. Ai mund të lë te fëmija një plagë të thellë, sidomos nëse të afërmit ose shokët e klasës e kuptojnë atë. Andaj është me rëndësi që ky problem të trajtohet me mençuri dhe në bazë të diturisë së shëndosh.
Shkaqet e urinimit në shtrat
Shkaqet fizike
Urinimi në shtrat ka shkaqe fizike. Mund të ketë infeksione në kanalet e urinës ose ndonjë problem në sistemin urinar. Mund të vijë nga ndonjë problem në boshtin kurrizor ose për shkak se fëmija është diabetik. Megjithatë këto që i përmenda përbëjnë vetëm 5% të shkaqeve të urinimit. Trashëgimia
Trashëgimia luan rol kryesor në urinimin në shtrat. Studimet tregojnë se baballarët e fëmijëve me problemin e urinimit e kanë pasur këtë problem tri herë më shumë sesa baballarët e fëmijëve, të cilët nuk e kanë këtë çrregullim.
Shkaqet psikologjike
Këto mund të luajnë një rol kryesor në sjelljen e këtij çrregullimi. Disa prej shkaqeve psikologjike janë:
Përdorimi i një metode të pamëshirshme nga prindërit me fëmijët e tyre. Prirja e tyre për të përdorur ndëshkimin.
– Kompleksi i inferioritetit dhe mungesa e vetëbesimit.
Frika dhe shqetësimi. Disa fëmijë ndiejnë se statusi i tyre në familje është kërcënuar me ardhjen e një foshnje të re që e ka tërhequr tërë vëmendjen e familjes. Disa fëmijë kanë fobi lidhur me vdekjen, për kafshët e caktuara, errësirën ose hajnat. Disa frikësohen se familja mund të shpërbëhet dhe u frikësohet ndarjes nga njëri prind.
Mosmarrja e sasisë së duhur të kënaqësisë, simpatisë dhe kujdesit. Kjo ndodh si rezultat i neglizhimit nga prindërit dhe te fëmijët më të mëdhenj.
Përgatiti: Prinderimi.com
Autor: Prof. Dr. Abdul Kerim Bekkar, “Problemet e fëmijëve”
