Një ditë, dikush trokiti në portën e luanit, mbretit të pyllit. Kur porta u hap, luani njohu tigrin, i cili i tha:
– O mbret, në pyll po… ndodhin gjë… ra të çuditshme. Kafshët janë të shqetë… suara. Sikur të vini e t‛i shihni ve…të një…he…rë…
– Tigër, merr frymë njëherë! Qetësohu dhe fol më qartë..,- tha luani.
– Kur u zgjova në mëngjes, ç‛të shihja! – kafshët e pyllit po iknin si të çmendura sa andej- këndej. Ndalova njërën prej tyre dhe e pyeta se çfarë kishte ndodhur. Më tha se kishin dëgjuar disa zëra të çuditshëm që vinin nga skaji i pyllit dhe u largua vetëtimthi.
– Çfarë ishin, vallë, ata zëra?!.. Shkojmë të shohim njëherë…,- tha luani dhe u nis, së bashku me tigrin, për udhë.
Udhës takoi një sorrë.
– I nderuar mbret, nëse dëshironi, unë mund t‛ju çoj atje…,- i tha sorra.
Sorra para, luani mbrapa, pas tij tigri bënë goxha rrugë. Edhe pse udhëtuan me orë të tëra, ende nuk kishin arritur në vendin prej nga kishin ardhur zërat.
– O sorrë, jam lodhur e nuk mund të duroj më. Ku është vendi me zërat e çuditshëm?
– Madhëri, edhe unë u hutova. Ai vend duhej të ishte këtu rrotull. Të ecim edhe pak,- tha sorra dhe nuk lanë vend pa gjezdisur.
Koha filloi të errej, por luani ende nuk kishte arritur në vendin që dëshironte. I lodhur e i rraskapitur u mbështet pas një peme.
– Kot nuk kanë thënë, kush ka sorrën për udhërrëfyes, nuk shpëton prej halleve. Më duket se bëra gabim që erdha pas sorrës,- murmuriti luani.
Ndërkohë, sorra ia kishte mbathur prej frikës së luanit. Kurse luani nuk e dinte se sorra kishte ikur.
– O sorrë, – tha luani, – u err. – Na e trego vendin… e më në fund të kthehemi në shtëpi.
-Ah, edhe ti, sorrë, paske ikur?!.. Kështu është… Fajin e kam vetë, kur mora sorrën si udhërrëfyese… Me sa duket, ato, më bënë një lojë… Ky le të jetë një mësim për mua,- tha luani dhe mori rrugën drejt pallatit të tij.
Në të vërtetë, në pyll, nuk kishte ndonjë vend të tillë. Kjo ishte një lojë që kafshët ia kishin bërë luanit.
Që prej asaj dite, luani interesohej më nga afër për pyllin dhe banorët e tij. Dhe asnjëherë nuk u mashtrua duke besuar fjalët që nuk kishin burim të sigurt.
Autor: Engin Nigar, ”Tregimet e mirësjelljes”
Përgatitur nga: Prinderimi.com
