Shpërfillja apo mohimi i ndjenjave të fëmijës suaj është jashtëzakonisht i dëmshëm për shëndetin e tij mendor në të ardhmen. Jam e vetëdijshme që ju si prindër, as që e kuptoni që jeni duke e bërë këtë, ose ndoshta e bëni këtë sepse mendoni se është për të mirën e tij.
Kur të tjerët, veçanërisht fëmijët tanë janë të trishtuar, të zgjedhësh ta mohosh përjetimin e fortë të ndjenjave të tyre, ndonjë herë përbën një mënyrë të pakujdesshme. Ndoshta mendoni se është mënyra e duhur. Ndoshta duke përdorur këtë metodë men- doni se jeni duke e zvogëluar rëndësinë e atij përjetimi, duke i dhë në mësim, duke e shpërqendruar apo duke ua larguar atyre këto ndjenja. Ne nuk dëshirojmë që njeriu që duam të jetë i trishtuar dhe ndoshta mendojmë se duke u treguar të hapur ndaj trishtimit apo irritimit të tyre, mund të rezultojë e dëmshme apo turbulluese për ta.
Ndoshta mendojmë se duke u treguar të hapur ndaj ndje njave të tij, në njëfarë mënyre, i inkurajojmë ato ndjenja negative. Por, duhet pasur parasysh se shmangia e atyre ndjenjave nuk i zhduk ato. Ato thjesht do të fshihen, duke u përkeqësuar dhe duke shkaktuar problematika në jetën e tyre në të ardhmen. Mendoni këtë: kur e ndieni nevojën që të bërtisni? Atëherë kur nuk ju dëgjoj- në. Ndjenjat kanë nevojë të dëgjohen.
Nuk dua t’ju bëj të ndiheni keq për mënyrën se si mund të keni reaguar ndaj ndjenjave të fëmijëve tuaj në të kaluarën, por dëshiroj të theksoj se sa e rëndësishme është që t’i pranoni, t’i konsideroni dhe t’i vlerësoni ndjenjat e tyre. Shkaktari kryesor i depresionit të të rriturve, nuk gjendet te ndodhitë aktuale të të rriturit, por te fë mijëria e tyre, në të cilën, në marrëdhëniet me prindërit e tyre nuk janë mësuar të gjejnë mbështetje.
Nëse, në vend që ata të mirëkup toheshin dhe të mbështeteshin, u është kërkuar që të mos ndiejnë, të mos trishtohen apo janë lënë të vetmuar në irritimin e tyre, atë herë aftësia e tyre ndaj të qenit tolerant kundrejt pakënaqësisë apo dhimbjes, do të zvogëlohet po aq shumë sa do të shtohet edhe mos-harmonizimi emocional i marrëdhënies prind-fëmijë. Aftësia për t’i përballuar këto përjetime të forta negative do të zvogëlohet. Është njësoj si të ekzistonte një vend i posaçëm me shumë hapësirë, në të cilin futen emocionet negative, të cilat duhen zhdukur, para se hapësira të mbushet dhe këto emocione të mos kenë ku të shkojnë.
Nëse me ndihmën e prindërve tanë, ne lirohemi vazhdimisht nga çfarëdolloj emocioni negativ, jemi më të nxitur që të ndihemi më optimistë kundrejt këtyre emocioneve. Në të ardhmen, kjo do të na bëjë më pak të cenueshëm nga depresioni dhe ankthi. Nuk ka një rregull që garanton shmangien e problemeve psikologjike, por është e sigurt që kjo mënyrë, ndihmon që të rrë- njosë te ne besimin se për çfarëdolloj emocioni që përjetojmë do të gjejmë mbështetje dhe sado keq që të ndihemi, do të kalojë.
Mbani mend: të gjithë prindërit gabojnë, por janë pikërisht sjelljet e duhura që vlerësohen më shumë sesa vetë gabimet. Pra, nëse deri tani ju keni menduar që metoda e duhur për ta bërë fëmijën tuaj të ndihet më mirë është të pretendoni që nuk e vini re irritimin apo trishtimin e tyre, mos u shqetësoni. Mund ta ndryshoni mënyrën se si u përgjigjeni ndjenjave të fëmijës suaj, në mënyrë që ata të ndiejnë që po u kushtohet rëndësi. Fillimisht, kur të prak- tikoni këtë mënyrë të re të sjelljes, do të dukeni të çuditshëm, madje si jashtëtokësorë, por do të vëreni që shumë shpejt, kjo mënyrë sjelljeje do të kthehet në zakon te ju. Fillimisht, mendoni se si u jeni përgjigjur ndjenjave të fëmijës suaj në të kaluarën. Ekzistojnë tri mënyra kryesore të të sjellurit (dhe e juaja shpesh mund të ngjasojë me mënyrën se si ju u përgjigjeni ndjenjave tuaja personale).
Përgatiti: Prinderimi.com
Autor: Philippa Perry, “Libri që do të dëshironit të lexonin prindërit tuaj”
