Natyrisht që cilitdo prej nesh i kalon nëpër kokë pyetja se si duhet të sillemi: si superprindër apo si prindër të përkryer, ose si duhet ta mëkojmë vetëvlerësimin e të vegjëlve tanë. Dhe ne u përgjigjemi duke u thënë se mjafton të jetoni me fëmijët tuaj, duke pasur parasysh këto gjashtë fjalë magjike:
Kënaqësi – Dashuri – Siguri – Pavarësi – Krenari – Shpresë.
Kënaqësi: kënaqësia e përjetuar nëpërmjet trupit, falë përkëdheljeve, puthjeve apo ngazëllimit të lojës është thelbësore që fëmija të hedhë rrënjë në botën vetjake. Ngazëllimi i lojës, i të kuptuarit, i të jetuarit në shoqëri, që të gjitha këto kënaqësi të vogla janë të rëndësishme për të krijuar qëndrueshmërinë e vetëvlerësimit. Ata që kanë përjetuar kënaqësi gjatë fëmijërisë, mund të kthehen në këtë përvojë të fshehtë përmbushjeje, sa herë kalojmë çaste të vështira.
Dashuri: fakti që të duan krijon idenë e të qenit
i dëshirueshëm dhe kjo çon në ndjesinë e të qenit i rëndësishëm. Përvoja a marrjes dhe dhënies së dashurisë e forcon idenë që ke për veten dhe bën të mundur që të ndihesh i mirë në thellësi të vetvetes. Që të gjithë kemi nevojë që prindërit të na thonë se na duan dhe të na e tregojnë me çdo formë të mundshme.
Siguri: nuk mund të krijosh një ide të mirë rreth vetes, nëse jeton vazhdimisht nën peshën e frikës ose të andrallave. Që të gjithë kemi nevojë për qëndrueshmëri, që të ngremë një ndjenjë besimi tek tjetri, e më pas edhe në raport me veten tonë. Prindërit mund ta sjellin këtë lloj sigurie, duke i shmangur sa më shumë zhvendosjet e ndryshimet, duke përcaktuar kufijtë e një bote me këmbë në tokë dhe duke iu përgjigjur nevojave të fëmijëve të tyre.
Pavarësi: që të gjithë fëmijët thonë se janë “të aftë”, sepse ekziston një lloj motori kaq i fuqishëm brenda tyre, sa i shtyn përherë të provojnë, të rrezikojnë dhe të veprojnë me vullnet. Pavarësia është pikërisht ky vullnet për t’i bërë gjërat me kokën e tyre. Prindërit që e përkrahin pavarësinë, as që mendohet t’i lënë pas dore përgjegjësitë e tyre. Të nxisësh pavarësinë nuk do të thotë “të mos kujdesesh” për fëmijën tënd.
Krenari: fëmija duhet të mësojë të jetë krenar për veten e tij. Për ta arritur këtë, prindërit duhet t’i nxjerrin në pah sjelljet e mira të fëmijës dhe arritjet, ta vlerësojnë dhe t’i nxisin shprehjen e talenteve që ka. Kjo kërkon që prindërit të presin arritje realiste në raport me fëmijët dhe që t’i pranojnë ata për çka janë, e jo për ata që do të donin të ishin.
Shpresë: për t’u rritur, fëmija duhet të ketë mundësinë të shpresojë e besojë se prindërit e tij do t’ia kuptojnë kërkesat, do t’iu përgjigjen nevojave të tij dhe do t’ia dëgjojnë dëshirat. Duhet edhe të mësojë të pranojë se mund të kalojë kohë që nga çasti kur bën kërkesën, derisa kjo t’i përmbushet: kështu arrin ta mbajë gjallë “motivimin”. Të shpresosh do të thotë të caktosh caqe të vërteta dhe të bësh përpjekje për ta arritur synimin. Ja dhe një mënyrë tjetër për ta nxitur vetëvlerësimin.
Përgatiti: Prinderimi.com
Autor: Danielle Laporte, “Vetëvlerësimi i fëmijëve 0-6 vjeç”
