Ekspertët thonë se me shumë mundësi, elementi më i rëndësishëm që i bën fëmijët të fitojnë ndjesinë e vlerësimit të vetvetes, është që të tjerët t’i vlerësojnë për tiparet e tyre të veçanta të personalitetit, mençurisë, zgjuarsisë dhe të talentit që ata kanë.
Nuk mund të gjesh dy persona të ngjashëm. Prandaj, që në fillim duhet të mësojmë që ta masim performancën tonë bazuar në aftësitë tona, jo duke e bazuar në aftësitë e shokëve apo të të afërmve tanë.
Kur je fëmijë dhe dy prindërit e tu janë idealë, ti e kupton këtë realitet. Kurse, nëse ata të dy kanë pika të dobëta dhe rrëshqitje normale, atëherë ti, si gjithë ne të tjerët, me siguri je rritur në një mënyrë që të bën jo ideal, të mbushur me dyshime në vetvete dhe me frikëra, të cilat na shqetësojnë të gjithëve ne. Ndjesia e herëpashershme e frikës dhe e mosaftësisë konsiderohet një pjesë e zakonshme e jetës, e cila duhet të trajtoh- et dhe të kapërcehet.
Pjesa më e madhe e ndjesive tona për vetëbesim të dobët vjen nga përvojat e dhimbshme të së shkuarës, atëherë kur ndonjë person i rëndësishëm në jetën tonë, si prindërit, mësuesi, drejtori, apo çdo person me ndikim të madh për ne, na bënte të ndiheshim të paaftë. Që aty filluam të dyshojmë në veten tonë. Sa më gjatë të vazhdojë ky qëndrim kritik, vazhdon edhe dyshimi në vetvete, derisa të dyshojmë në aftësitë tona për të kryer çfarëdo veprimi ashtu si duhet. Iu dorëzuam mendimit të të tjerëve se ne nuk jemi të aftë dhe lamë pas dore të vërtetat, në këtë situatë.
Disa grupe njerëzish kalojnë kohë mjaft të vështira. Akoma edhe sot, disa pakica, përballen më përshtypjet negative për shkak të llojit apo të racës së tyre, pavarësisht faktit se ata nuk kanë çfarë t’u bëjnë mendimeve të deformuara të atyre që këmbëngulin në tendencat e veta të padrejta dhe mizore.
Përgatiti: Prinderimi.com
Autor: Dr. Ibrahim Fekij, “Ngritja e vetëbesimit dhe e dinjitetit”
