Rritja e normave të shkurorëzimit po shënon një nga faktorët kryesorë për shtimin e familjeve me një prind. Shkurorëzimi është i ndaluar ose i kufizuar në disa kultura dhe fe.
Për shembull, deri në vitin 1977, shkurorëzimi ishte i paligjshëm në Brazil, ndërsa tradita hinduse e ndalonte atë. Po ashtu, shkurorëzimi është ende i ndaluar për katolikët në Filipine. Islami, ndonëse e dekurajon këtë veprim, e lejon atë me kusht që të ndiqen procedura të rrepta. Përpara vendimit për shkurorëzim, Islami parashikon ndërmjetësim familjar dhe arbitrim ndërmjet bashkëshortëve.
Një parim thelbësor është përpjekja për shpëtimin e martesës, veçanërisht kur janë të përfshirë fëmijët. Këshilltarë familjarë dhe të afërmit duhet të ndërhyjnë me përkushtim për të mbajtur bashkë familjen.
Profeti Muhamed a.s. ka theksuar rëndësinë e ruajtjes së martesës, duke thënë: “Akti më i urryer i ligjshëm në sytë e Zotit është shkurorëzimi” (Ibn Maxheh). Megjithatë, Islami dhe fetë e tjera e pranojnë se martesat mund të dështojnë dhe se ky është një realitet që, ndonëse i hidhur, duhet përballuar.
Kur ndodh shkurorëzimi, përgjegjësia kryesore e prindërve është ruajtja e ndershmërisë dhe sinqeritetit ndaj fëmijëve të tyre. Ata duhet të përpiqen të ruajnë një komunikim të hapur dhe të ndershëm:
- Transparenca dhe ndershmëria: Pas shkurorëzimit, nëse ndodh rimartesa, fëmijëve duhet t’u shpjegohen në mënyrë të kujdesshme të gjitha faktet rreth situatës, pa u fshehur e vërteta dhe pa sajuar arsye të paqena. Është e rëndësishme që prindërit të sqarojnë arsyet e ndarjes dhe të theksojnë se fëmijët nuk mbajnë asnjë faj për këtë vendim, si dhe që dashuria e tyre ndaj fëmijëve mbetet e pandryshuar. Një prind nuk duhet kurrë të largohet pa dhënë shpjegim, pasi kjo mund të shkaktojë hidhërim dhe pasiguri tek fëmijët. Duke mos ofruar shpjegime, prindi rrezikon të japë përshtypjen se nuk e ka dashur mjaftueshëm fëmijën sa për t’ia shpjeguar ndarjen dhe për t’i thënë lamtumirë.
- Neutraliteti: Fëmijët nuk duhet të detyrohen të mbajnë anë mes prindërve të tyre. Ata nuk duhet të ndihen të detyruar të pranojnë pikëpamjet ose vendimet e cilitdo prind, pasi kjo mund të çojë në konfuzion dhe ndarje emocionale.
Kur janë të përfshirë njerku, njerka ose familjet e tyre, përpjekja për t’i detyruar fëmijët që t’i pranojnë ata si pjesë të familjes nuk është gjithmonë efektive. Shpeshherë, mund të shfaqen tensione, xhelozi dhe rivalitete. Më e shëndetshme për fëmijët është që të pranojnë një njerk apo njerkë si “bashkëshorti/ja i/e ri/e i/e nënës apo babait,” sesa të shtiren se ata janë prindërit e tyre të rinj.
Në rastet e shkurorëzimit, është thelbësore të ushtrohet një nivel i lartë i tolerancës dhe mirëkuptimit, veçanërisht kur janë të përfshirë fëmijët. Jo të gjithë fëmijët janë të gatshëm t’i pranojnë njerkët apo njerkat, dhe disa mund të mos i pranojnë kurrë. Në këto raste, mënyra më e mirë për të vepruar është qëndrimi i sjellshëm, i butë dhe i duruar. Me kalimin e kohës, fëmijët gradualisht do të formojnë familjet e tyre dhe mund të largohen nga ndjesitë e tensionuara që kanë përjetuar gjatë divorcit.
Shpeshherë, kur një martesë e trazuar përfundon pas një periudhe të gjatë problemesh, kjo sjell një ndjesi lehtësimi edhe për fëmijët, ndonëse e shprehin këtë me vështirësi. Ata shpesh përballen me ndjenja të përziera lojaliteti. Megjithëse ndonjëherë mendojnë se jeta do të ishte më e qetë pa praninë e njërit prej prindërve, shpesh nuk mund ta pranojnë këtë për shkak të dashurisë dhe dëshirës së vazhdueshme që ai prind të jetë pjesë e jetës së tyre. Fëmijët gjithmonë kanë shpresën që gjërat të kishin përfunduar ndryshe dhe më mirë.
Në shumë raste, një njerk ose njerkë mund të zhvillojë një marrëdhënie miqësore dhe të qëndrueshme me fëmijët e bashkëshortit/es, marrëdhënie që mund të zgjasë për tërë jetën. Një njerk apo njerkë e mençur do të pranojë realitetin dhe do t’i thotë fëmijës së bashkëshortit/es: “Unë nuk jam prindi yt biologjik, por jam bashkëshorti/ja i/e prindit tënd dhe dua që ti të ndihesh i/e përkujdesur dhe i/e respektuar.” Kjo qasje e ndershme dhe e matur mund të ndihmojë në krijimin e një atmosfere të qëndrueshme dhe pozitive për zhvillimin e marrëdhënieve të reja familjare.
Autor: H. Altalib, O. Altalib dhe A. Ebusulejman, 2022
Udhëzues për rritjen e fëmijëve: Marrëdhëniet prind-fëmijë
© Prinderimi.com Të gjitha të drejtat e rezervuara.
