Nëse thithja e gishtit vjen si pasojë e mungesës emocionale, çfarë duhet bërë?
Thithja e gishtit tek fëmijët si pasojë e mungesës emocionale pas moshës katër vjeçare, në fakt përbën një sinjal për prindërit. Nëse fëmija ndjen se ka hum- bur diçka dhe shqetësohet se nuk do ta marrë dot atë çka ka humbur, për t’u përballur me këtë shqetësim kërkon të ndihet në siguri dhe këtu hyn në lojë reflek- si i thithjes si elementi kryesor në krijimin e ndjenjës së besimit. Ashtu siç do t’i qasej gjirit të nënës, fëmija i qaset gishtit.
Së pari prindi duhet të pyesë veten se “Çfarë e ka bërë fëmijën të shqetësohet? Çfarë ndryshimi ka ndodhur që fëmija nuk ndihet i sigurt?” dhe të kontrollojë me vëmendje mjedisin e fëmijës si dhe qëndrimin e vet. Në këtë mënyrë do ta ketë më të lehtë ta gjejë burimin e problemit. Fëmija i drejtohet thithjes së gishtit kur mes tij dhe nënës ka një problem atashimi. Në këtë rast nëna bën mirë ta rishqyrtojë lidhjen e saj me fëmijën.
“A arrin nëna t’i jepet fëmijës?”
Nëse nuk arrin, do të thotë se në atë lidhje ka një problem.
Lidhja mes nënës dhe fëmijës formohet përgjatë dy viteve të para kur nëna fle gji më gji e lëkurë më lëkurë me foshnjën, e ndërron atë dhe kur foshnja qan gjatë natës, i jepet atij, e kështu me radhë. Nëpërmjet kësaj përkujdesjeje, fëmija e lidh nënën pas vetes, por edhe vetë lidhet pas nënës. Por nëse nëna nuk arrij t’i jepet fëmijës, ky i fundit, kur të ndihet në vështirësi, në përpjekje për t’u ndjerë i sigurt, mund ta shpjerë dorën në gojë. Por kjo ndjenjë sigurie duhet të vijë nga nëna. Lidhja mes nënës dhe fëmijës duhet rikrijuar dhe nëna duhet të riatashohet (riafrohet) me fëmijën.
Nëse nëna i jepet fëmijës kur shtrihet bashkë me të, nëse i ofron kontakt fizik fëmijës, nëse kur e sheh fëmijën duke fjetur ndjen se shpirti i saj rrjedh drejt të voglit, atëherë mund ta rivendosë këtë lidhje dhe me rivendosjen e saj, edhe fëmija do t’i drejtohet nënës dhe do ta heqë gishtin nga goja.
Përgatiti: Prinderimi.com
Autor: Dr. Adem Güneş, “Si veprojnë fëmijët dhe pse?”