Ëndrra e adoleshentit
Tre shokë adoleshentë u takuan në një park publik. Secili prej tyre filloi të ankohej se familja nuk e kuptonte dhe si rezultat i kësaj nuk e trajtonin si duhej dhe në mënyrën që e meritonte. Pas murmuritjeve dhe ankesave për një kohë të gjatë, njëri sugjeroi: “Pse nuk i shkruajmë ëndrrat tona në vend që të qahemi?” Kur e pyetën se çfarë nënkuptonte saktësisht, ai tha: “Le të tregoj secili prej nesh gjërat, të cilat ai ëndërron që familja e tij t’i ketë në raport me të. Kjo do të na ndihmonte saktësisht të specifikonim se cilat janë ankesat tona dhe të shohim sesa të ngjashme janë ëndrrat tona.”
Të tjerët e pëlqyen idenë dhe filluan t’i tregonin ëndrrat e tyre. Njëri tha: “Kisha dashur që familja t’i bënte shumë gjëra për mua. Për shembull:
1. Kisha pasur dëshirë të kuptonin se gjërat për të cilat më qortojnë në sjelljen dhe veprat e mia janë mjaft të rëndomta në mesin e adoleshentëve, sepse unë po u dukem i çuditshëm ose i shthurur. Nganjëherë mendoj se familja ime ka të drejtë, por a të dukem në sytë e shokëve se po vij nga shekulli i nëntëmbëdhjetë?
2. Do të dëshiroja që babai im të vërente se nuk jam më fëmijë, se nuk mund t’i lë të më kalojnë ide të gabuara pa i kundërshtuar, siç bëja kur isha më i vogël. Tani di shumë gjëra dhe disa prej gjërave i di më mirë se të gjithë në familje, atëherë pse nuk duhet ta ngreh zërin?
3. Do të dëshiroja që nëna ime të kishte memorie më të mirë, kështu që të mos e përsëriste këshillën e saj në mëngjes dhe në mbrëmje. Unë jam i ngopur me ligjërata të pakuptimta dhe të përsëritura.
4. Do të dëshiroja që babai im të kuptonte se nuk kam qejf të më shohin askund me të, kështu që të mos i dëgjoj komentet përbuzëse nga shokët e mi. Por, a mund t’ia them këtë? Është shumë vështirë t’ia them.”
I dyti thotë: “Do të dëshiroja vetëm dy gjëra nga familja ime: E para, do të dëshiroja që babai im kurrë të mos me këshillonte. Do të dëshiroja që ai vetëm të më pyeste për gjërat dhe aktivitetet që më interesojnë, sidomos për aftësitë dhe të arriturat e mia.
E dyta, do të dëshiroja që babai im të më trajtonte ashtu siç i trajton shokët e tij.”
I treti thotë: “Vërtet, e di se ne vetëm po ëndërrojmë dhe se dëshirat tona kurrë nuk do të realizohen. Andaj më lejoni ta them vetëm një dëshirë: Do të dëshiroja që babai im të kujtonte se si është sjellë kur ka qenë në moshën time. Jam i sigurt se nëse do ta bënte këtë, ai do të gjente se nuk ka dallim midis asaj që ai e ka bërë në adoleshencë dhe midis asaj që unë e bëj tani.”
Në fund, mund të themi se nëse e hulumtojmë mirë këtë fazë do të kemi mundësi të bëjmë dallim midis asaj që është normale për këtë fazë dhe asaj që nuk është. Ky dallim do të na ndihmonte shumë për të zgjedhur mënyrën më të mirë të trajtimit të fëmijëve tanë adoleshentë.
Prinderimi.com
Prof. Dr. Abdul Kerim Bekkar, “Adoleshentët”
(Vështrime mbi adoleshentët, si t’i kuptojmë, si t’u qasemi dhe si të ndërveprojmë me ta)
