Prindërit mund të jenë të shqetësuar për sfidat me të cilat do të përballet fëmija i tyre nëse është shumë të ndjeshëm, por psikologët thonë se në mjedisin e duhur fëmijët që kanë këtë tipar mund të lulëzojnë.
Një person shumë i ndjeshëm është dikush që i përpunon gjërat rreth tij, pozitive dhe negative, më thellë.
Termi “person shumë i ndjeshëm” thuhet se u shpik nga psikologia Elaine Aron në vitet 1990. Sipas Aron, rreth 15%-20% e popullsisë mund të identifikohen si shumë të ndjeshëm.
Aron thotë se së pari prindërit duhet të jenë të vetëdijshëm se fëmijët shumë të ndjeshëm ndikohen thellësisht nga mjedisi i tyre si në shtëpi ashtu edhe në shkollë. Ajo sugjeroi që prindërit duhet të jenë aktivë në krijimin e një mjedisi të mirë: “Nuk është në rregull të mendosh se këta fëmijë do të jenë si fëmijët e tjerë dhe do ta menaxhojnë atë,” tha ajo.
Aron shton se prindërimi lejues, nuk i ndihmon fëmijët shumë të ndjeshëm. Ky njihet edhe si prindërimi indulgent, ku fëmijës i vendosen pak udhëzime dhe rregulla.
Megjithatë, ajo sugjeroi të krijohej një ekuilibër, pasi fëmijët me këto tipare “kanë nevojë për kufij dhe rregulla, por jo për ndëshkim të ashpër”.
Verity Alexis, një psikolog fëmijësh, tregon se është thelbësore që prindërit të inkurajonin fëmijët të zhvillojnë vetëdijen dhe të mos kenë turp për atë që ndjejnë.
Ndërsa, Psikologia e zhvillimit të fëmijëve Mina Minozzi u bëri thirrje prindërve që të shmangin përdorimin e termave “i turpshëm” ose “emocional”.
Në vend të kësaj, Minozzi sugjeroi që prindërit t’i kushtojnë vëmendje dhe të përforcojnë cilësitë pozitive që vijnë nga të qenit shumë të ndjeshëm, siç janë aftësitë e tyre të vëzhgimit.
