Hutia dhe pasiguria janë dy tipare më të dukshme në gjendjen psikologjike dhe mentalitetin e adoleshentëve. Nuk mund të shpërfillet fakti se adoleshentët papritmas e gjejnë veten duke ndarë botën me të rriturit. Ata kanë nevojë urgjente ta zbulojnë sa të pajisur janë të formojnë një familje të mirë.
Edhe pse gjendjet emocionale dhe dëshirat zënë vendin e parë gjatë kësaj faze, ata nuk mund të ikin nga fakti se i takojnë një mjedisi të caktuar dhe se kanë pak përvojë për gjërat themelore. Përderisa adoleshentët kanë imagjinatën dhe ambiciet më aktive, ata nuk mund të vendosin saktësisht për rrugën që do ta ndjekin.
“Ata presin që prindërit dhe të rriturit t’i trajtojnë si njerëz të pjekur, ndonëse prindërit shpesh nuk janë më të mirë se fëmijët në sjellje.”
Natyrisht se kjo situatë i bezdis prindërit. Ajo sjell shqetësime jo të vogla në shtëpi. Adoleshenti nuk është më një fëmijë i vogël, kështu ai nuk i meriton lëshimet dhe tolerimet që bëhen për fëmijët e vegjël. Ai/ajo nuk është as i rritur dhe për rrjedhim nuk i meriton privilegjet e të rriturve.
Adoleshentët do të jepen pas fantazive, sepse e ndiejnë se duhet të jetojnë në kushte që janë në mospërputhje me atë që e ëndërrojnë.
Prinderimi.com
Prof. Dr. Abdul Kerim Bekkar, “Adoleshentët”
(Vështrime mbi adoleshentët, si t’i kuptojmë, si t’u qasemi dhe si të ndërveprojmë me ta)
