Imagjinoni të jeni 4 vjeç…
Jeni në një mbledhje të madhe familjare, me shumë zëra të lartë dhe fytyra të panjohura përreth jush. Situata bëhet mbingarkuese dhe ju ndiheni të tensionuar. E tërhiqni mëngën e nënës suaj, ndërsa lotët fillojnë të rrëshqasin. Ndjeni se çdo gjë përreth po bëhet shumë e rëndë për t’u përballuar.
Në vend që t’ju ngushëllojë, nëna juaj ju thotë: “Jo tani!” Ndërkohë, tezja thotë: “Po kërkon vëmendje sot, apo jo?”, dhe nëna juaj bie dakord. Ju ndiheni i hutuar, sikur keni bërë diçka të gabuar, kur në fakt, e vetmja gjë që ju nevojitej ishte mirëkuptimi dhe mbështetja e saj.
Tani, imagjinoni sikur nëna juaj t’ju tërhiqte mënjanë, të ulej në lartësinë tuaj dhe t’ju pyeste me kujdes: “Çfarë nuk shkon?” Imagjinoni sa të sigurt dhe të mbrojtur do të ndiheshit, duke ditur që ajo tregoi interes për ndjenjat tuaja, më shumë sesa për opinionet e të tjerëve.
Në ato momente mbingarkese emocionale, prindërit duhet të jenë të vëmendshëm ndaj nevojave të fëmijëve të tyre për ngushëllim, në vend që të shqetësohen për perceptimet e të tjerëve. Fëmijët kanë nevojë për prindërit e tyre si pika e tyre e sigurisë, hapësira ku ndihen të mbrojtur dhe të dashur.
”Bëhu prindi që brengoset sesi fëmija ndihet, jo se çfarë të tjerët në dhomë janë duke menduar” – Erik Morrison
Burimi: drhanaa.peacewithinhome
© Prinderimi.com Të gjitha të drejtat e rezervuara.