Shkruan: Afërdita Dragaj, defektologe-logopede
“Nuk ka autizem, e pra shumë mirë “!
Kohëve të fundit, sidomos tek fëmijët e lindur gjatë pandemise, prindërit vërejnë se komunikimi nuk shkon sipas moshës kronologjike.
Arsyet tash janë veç të njohura, izolimi, mungesa e socializimit, përdorimi i teknologjisë, mbrojtja e tepërt e fëmijëve të cilëve nuk iu është dhënë mundësia ti zhvillojnë disa regjione të trurit përmes: rotacionit (rrotullimit), drejtpeshimit, akomodimit dinamik të syrit, motorikes fine të gjitha këto që janë të rëndësishme për zhvillimin e komunikimit.
Fëmijët të cilët edhe kur kanë dalë me prindërit, kanë qenë të “robëruar ” në karroca dhe nuk kanë patur mundësinë që përmes lëvizjeve të zhvillohen, e truri si organ për mbijetesë, zhvillohet edhe me lëvizje, e kjo iu është pamundësuar sepse ishin tepër të “mbrojtur “,të izoluar dhe të barikadiruar ose në karrocë, ose në ulëse ose me teknologji.
Cilado që të jetë arsyeja e vonesës në komunikim apo zhvillim, ndodhë momenti që prindërit të alarmohen dhe atëherë fillojnë të hulumtojnë në mënyra të ndryshme, analizojnë dhe kërkojnë të kuptojnë nëse fëmija ka simptoma të autizmit. Kur fillojnë dyshimet, ndodhë ti drejtohen profesionistit me qëllim të largimit të dyshimit apo ti vërtetojnë ato.
Profesionisti me përvojë dhe ai i cili ka njohuri ta bën diagnozën diferenciale, pas vlerësimit është korrekt dhe i tregon se fëmija nuk është autik por që komunikimi nuk përkon me moshën kronologjike dhe se preferohet trajtimi logopedik (intervenim i hershëm).
Në momentin kur prindërit kuptojnë se fëmija nuk ka autizem, pason lehtësimi dhe çfarë ndodhë pastaj? Ndodhë që shkojnë linjës me të lehtë dhe reagojnë në mënyrën ” pasi nuk ka autizem atëherë mirë, folë herdo kurdo dhe ska rëndësi të madhe nëse ka ngecje në të folur, mjafton që nuk ka autizem “.
Veprimet e tilla janë shumë të gabuara dhe mund çojnë deri tek vështirësitë me të mëdha me rritjen e kërkesave sociale dhe akademike të fëmijës.
Ndodhë që edhe ndonjë profesionistë pa përvojë dhe i cili shkon linjës me të lehtë dhe i thotë prindërve se fëmija është ende i vogël për trajtim dhe preferohet të pritet. Shtrohet pyetja, e çfarë të pritet? Të pritet që aspekti emocional, social dhe i komunikimit të marr përmasa përkeqësimi apo ngecje si pasojë e mungesës së intervenimit të hershëm?
Prindër të dashur, mos harroni se asnjëherë nuk është herët për trajtim nëse konstatohet se komunikimi i fëmijës nuk përkon me moshën kronologjike.
Artikulli i botuar është plotësisht i autores dhe nuk ka ndërhyrje, ndryshim në shkrimin e saj.