Jo gjithmonë gjërat që i tërheqin të rriturit dhe fëmijët janë më të mirat ose më të dobishmet. Është fakt se gjërat më të dobishme dhe më të mira nuk shfaqin menjëherë superioritetin e tyre, ato nuk shkëlqejnë në një mënyrë tërheqëse. Për rrjedhim, nuk është çudi që njerëzit shpesh magjepsen nga gjërat dhe janë kureshtarë të blejnë gjëra të caktuara, të tërhequr nga pasioni i madh ose për shkak të kënaqësisë së menjëhershme që ato gjëra mund t’i japin konsumatorit.
Tani, fëmija ka një nxitje të komunikojë për shkak të nevojës për t’i artikuluar nevojat e tij ose për hir të vet komunikimit. Mirëpo, ai ulet para televizorit, jo pse është opsioni më i mirë. Ai e magjeps atë me të gjitha lëvizjet dinamike dhe filmat magjepsës vizatimor dhe ngjyrat e llojllojshme. Të lexuarit i mungojnë këto.
Ai kërkon vullnet, përpjekje, përqendrim, këmbëngulje dhe përpjekje për të kuptuar. Është e vërtetë se tregimet imagjinare të japin ngazëllim dhe ndjenjë të çuditshme të kënaqësisë, mirëpo kjo është kryesisht e vërtetë për adoleshentët dhe të rriturit. Për fëmijët, nëntë ose dhjetë vjeç, lojërat e ndryshme dhe televizori duken të jenë më atraktive. Prindërit e kujdesshëm e kuptojnë domethënien e asaj që e thamë mjaft qartë. Ata kanë dalë me një zgjidhje për të kufizuar shikimin e televizorit për fëmijët dhe kanë caktuar kohë të tjera për lojëra elektronike. Për shembull, një orë shikimi i televizorit dhe një orë lojëra elektronike.
Ky rregull është vendosur për ata, që janë më të mëdhenj se shtatë vjeç, kurse ata që janë më të vegjël se shtatë vjeç mund të shikojnë pak më tepër. Kur fëmija të kuptojë se gjendet vetëm një kohë specifike për argëtim, ai do të përpiqet ta mbush kohën e lirë me gjëra si të lexuarit, vizatimi dhe puna artistike. Kjo është vërtet e testuar dhe e vërtetuar. Një zgjidhje tjetër që është provuar nga prindërit ka qenë që ta ndalin televizorin për dy ditë të javës, kështu që fëmijët të mos lidhen me të shumë dhe rezultatet kanë qenë mjaft pozitive.
Pa dyshim se fëmijët gjithmonë do të zemërohen dhe do të murmurisin për çfarëdo kufizimi të lirisë së tyre, mirëpo ata do të mësohen me kalimin e kohës. Gjëja e rëndësishme këtu është që ne t’u përmbahemi vendimeve tona.
“Ajo që është edhe më e rëndësishme se tërë ajo që e përmendëm është të mos ketë televizor në dhomat e fëmijëve, sepse në këtë lidhen dy gjëra negative: fëmijët lidhen me shikimin e televizorit dhe është vështirë të kemi kontroll mbi kohën dhe kohëzgjatjen e shikimit të televizorit.”
Përgatiti: Prinderimi.com
Autor: Dr. Abdulkerim Bekkar, ”Fëmija lexon”
