Ndarja e kohës për të ndërvepruar me adoleshentët
Çdonjëri prej nesh mund të protestojë se angazhimet dhe preokupimet ia marrin tërë kohën dhe energjinë. Mirëpo, një prind i mirë do t’i llogarisë fëmijët e tij si prioritet të parë dhe do të gjejë kohë të komunikojë me ta dhe të marrë pjesë në disa aktivitete të tyre. Në kohën kur prindi do të jetë larg fëmijëve, ai duhet t’i transferojë ato vlera, të cilave u beson, te kujdestarja e fëmijëve me qëllim që procesi të vazhdojë me efikasitet dhe raporti i tyre me fëmijët adoleshent të jetë i fortë. Tani, pjesëmarrja në gjërat që u interesojnë fëmijëve është e domosdoshme për të çimentuar këtë lidhje.
Rasti 1
Kemi një baba, i cili është vetëm njëzet e tre vjet më i vjetër se i biri i tij. Kjo i mundëson të marrë pjesë me të në shumë lojëra; ai shpesh i kërkon të birit ndihmë për t’i blerë gjërat e nevojshme për shtëpi. Ai përkujdeset që i biri ta shoqërojë kur të shkojë në xhami për t’u falur. Ai madje nganjëherë shkon në një xhami më të largët me qëllim që të ketë mundësi të bisedojë me të për jetën e familjes, për ambiciet e shkollimit dhe për planet e së ardhmes. Ai sigurohet që biseda të jetë me një shpirt spontan aq sa është e mundur. Ai madje i bën disa komente dhe shaka të këndshme, derisa sytë e të birit t’i shkëlqejnë nga lumturia. Megjithatë, babai e di saktësisht se çka synon.
Ai përpiqet të largojë çdo barrierë midis tij dhe të birit. Dhe ai ndjen se po arrin sukses kur vëren se i biri po e konsulton për çështje të ndjeshme, të cilat fëmijëve në përgjithësi u vjen turp ti hapin me baballarët e tyre.
I biri tani duket të jetë i interesuar të shoqërojë babanë e tij në vizita te shtëpitë e disa të afërmve, një gjë që shumica e adoleshentëve nuk do ta bënin.
Rasti 2
Një rast tjetër është ai i një nëne, kultura e së cilës është e jashtëzakonshme dhe e cila ka shkruar shumë romane të populla rizuara dhe tani është bërë e famshme. Mirëpo, ajo është mjaft mendjemprehtë për të kuptuar se suksesi me bijat e saj varet shumë nga afrimi me to dhe pjesëmarrja në gjërat që u pëlqejnë, ndryshe prej asaj që shumë nëna e veprojnë. Duke u bazuar në këtë, ajo i thotë të bijës së madhe: “Çka mendon nëse e përgatisim pudingun, të cilën babai yt e do kur vjen nga puna në mbrëmje?”
Ndërkohë ajo bisedon me të bijën tjetër, herë pas here, për mënyrën e rregullimit të ri të mobileve të shtëpisë. Ajo gjithashtu sigurohet të gjejë kohë t’i tregojë bijës më të vogël disa tregime të këndshme dhe të ëmbla. E njëjta nënë një ditë i thotë fqinjës së saj: “Motoja ime në kujdesin për bijën time është “Po, pjesëmarrjes në aktivitete, por jo, eksplorimit.”
Dëshiroj të jem afër bijave të mia në shumë prej aktiviteteve të tyre dhe i lejoj ato të marrin pjesë në aktivitetet e mia, sepse kjo u ndihmon të bëhen amvise të suk- sesshme në të ardhmen. Në të njëjtën kohë, nuk insistoj që të më tregojnë gjithçka, e as nuk ua përmendi tërë atë që e vërej në sjelljen jo të mirë të tyre. Jam e kujdesshme të mos lejoj të ndjej se ekziston një hendek midis tyre dhe meje.”
Shumë prindër befasohen kur dëgjojnë se bijtë ose bijat e tyre kanë bërë disa gabime shumë të mëdha. Arsyeja për rënien në gabime është se kur adoleshentët kanë nevojë për babanë ose nënën e tyre, ata nuk janë në dispozicion të tyre. Ata kërkojnë ndihmën e një personi tjetër dhe ky personi tjetër mund të mos jetë shpëtimtari i tyre, por mashtruesi i tyre.
Prinderimi.com
Prof. Dr. Abdul Kerim Bekkar, “Adoleshentët”
(Vështrime mbi adoleshentët, si t’i kuptojmë, si t’u qasemi dhe si të ndërveprojmë me ta)