Dëgjoj shumë mite rreth prindërimit të butë. Disa janë aq absurde saqë nuk mund të bëj gjë tjetër veçse të qesh. Por ka edhe disa që më shqetësojnë vërtet. Njëri prej tyre është miti se “prindërit e butë nuk u thonë ‘jo’ fëmijëve të tyre”. Kjo thjesht nuk është e vërtetë. “Jo” nuk është një fjalë e pistë dhe padyshim ka vend në fjalorin tim prindëror.
Pse duhet t’u thoni “jo” fëmijëve tuaj?
Sepse, ndonjëherë, është absolutisht e nevojshme!
Nëse fëmija juaj është gati të godasë dikë, të hidhet mbi qenin ose të thyejë vazon e shtrenjtë të gjyshes, ka vetëm dy fjalë që mund ta ndalojnë në çast: “Jo” ose “Stop”. Nuk ka nevojë të bërtisni (sepse fëmijët rrallë dëgjojnë kur u bërtasin), por duhet ta thoni me zë të lartë dhe me seriozitet.
Këto fjalë janë të qarta dhe të drejtpërdrejta. Ato i tregojnë menjëherë fëmijës se ajo që po bën (ose planifikon të bëjë) është krejtësisht e papranueshme. Në një situatë të rrezikshme, nuk ka kohë për shpjegime të gjata – duhet të ndërhyni shpejt dhe me vendosmëri.
Siguria e fëmijës, e fëmijëve të tjerë, e kafshëve dhe e objekteve të çmuara është prioritet. Për mua, kjo është mbi gjithçka tjetër.
Kur nuk duhet të thoni “jo”?
Kur nuk ka një arsye reale për ta thënë.
Shpesh, ne u themi “jo” fëmijëve në mënyrë instinktive, edhe kur nuk është e nevojshme. Prandaj, para se të refuzoni diçka, pyesni veten: “Pse po them jo?”
Nëse ka një arsye të fortë dhe besoni se është gjëja e duhur, atëherë sigurisht që mund ta thoni. Por është e rëndësishme ta mbështesni atë me një shpjegim dhe t’i tregoni fëmijës çfarë duhet të bëjë në vend të kësaj.
Ky shpjegim është thelbësor. Nëse nuk e mësoni fëmijën tuaj se si të veprojë ndryshe, ai thjesht nuk do ta dijë.
Megjithatë, kini parasysh: Nëse fëmija është në mes të një zemërimi, trishtimi apo shpërthimi emocional, shpjegimi në atë moment nuk do të ketë efekt. Prisni që ai të qetësohet dhe më pas shpjegoni me qetësi. Nëse është i qetë, mund të veproni menjëherë duke i treguar një alternativë më të përshtatshme, p.sh.: “Ledhatoje macen tek veshët, jo tek bishti.”
Po për “hapësirat Po”?
Disa njerëz e lidhin konceptin e “hapësirave Po” me prindërimin e butë. Këto janë ambiente ku fëmija mund të bëjë çfarë të dojë, pa marrë një përgjigje negative nga i rrituri.
Në teori, kjo duket si një ide e bukur. Sigurisht që është e dobishme të minimizoni rastet kur duhet të thoni “jo” duke hequr gjërat e rrezikshme apo të ndaluara nga mjedisi i fëmijës. Por, sipas mendimit tim, hapësirat Po mund t’u bëjnë fëmijëve një dëm të madh.
Pse?
Sepse nuk është gabim t’u thuash “jo” fëmijëve. Është gabim t’u heqësh mundësinë për të mësuar nga përvoja.
Të rriturit që krijojnë vetëm mjedise ku fëmijët nuk përballen me kufizime, shpesh po përpiqen të shmangin përballjet me emocionet e tyre. Por fëmijët mund ta përballojnë “jo”-në – për sa kohë që u thuhet me kujdes dhe me efektivitet.
Në fund të fundit, “Jo” është kudo në jetë.
Një “jo” e dhënë me dashuri dhe mbështetje, në një mjedis të sigurt, i ndihmon fëmijët të përgatiten për realitetin jashtë shtëpisë. Prandaj, mos kini frikë ta thoni.
Autore: Sarah S., So-S Parenting
Solli në shqip: Prinderimi.com
*Klikoni KËTU për t´u bërë pjesë e kanalit zyrtar të Rrjetit të Prindërve të Kosovës në Viber.
