Joana e dinte se kishte një fëmijë të preferuar që nga momenti i lindjes së djalit të saj të dytë. Mamaja me bazë në Kent, në Mbretërinë e Bashkuar, thotë se i do të dy fëmijët e saj, por fëmija i saj më i vogël e bën të ndihet në një mënyrë që i linduri i saj i parë nuk e bën.
Edhe pse ajo luftoi me ndjenjat e saj për vite me rradhë, Joana thotë se tani ajo është në një vend të pranimit. “Unë mund të shkruaj një libër se pse e dua njërin më shumë se tjetrin,” thotë ajo. “Ka qenë e vështirë, por unë nuk kam asnjë faj.”
Ndryshe nga Joana, favorizimi i shumicës së prindërve është delikate dhe nuk diskutohet. Të kesh një fëmijë të preferuar mund të jetë tabuja më e madhe e prindërimit, megjithatë hulumtimet tregojnë se shumica e prindërve kanë vërtet një të preferuar.
Me shumë prova që sugjerojnë se të qenit fëmija më pak i favorizuar mund të formësojë rrënjësisht personalitetin dhe të çojë në rivalitete intensive të vëllezërve dhe motrave. Megjithatë, hulumtimet tregojnë gjithashtu se shumica e fëmijëve nuk mund të tregojnë se kush është në të vërtetë fëmija i preferuar i prindërve të tyre. Çështja e vërtetë, pra, është se si prindërit e menaxhojnë perceptimin e fëmijëve të tyre për favorizimin.
Të dhënat sugjerojnë se nënat, në veçanti, tregojnë favorizime ndaj fëmijëve që kanë vlera të ngjashme me to dhe që angazhohen më shumë me familjen, mbi cilësi të tilla si të qenit shumë ambicioz.
Kur prindërit pranojnë se kanë një fëmijë të preferuar, hulumtimi sugjeron se rendi i lindjes luan një rol të rëndësishëm në atë që ata favorizojnë. Prindërit që pranuan se kishin një fëmijë të preferuar treguan një preferencë dërrmuese ndaj foshnjës së familjes, me 62% të prindërve që kanë dy fëmijë që zgjedhin për më të voglin e tyre. Dyzet e tre për qind e prindërve me tre ose më shumë fëmijë preferojnë të lindurit e tyre të fundit, me një të tretën që zgjedh një fëmijë të mesëm dhe vetëm 19% anojnë nga më i madhi.
Prindërimi ‘i keq’?
Megjithëse prindërit shpesh kanë një të preferuar, shumë prej tyre janë të mbushur me faj, duke e ditur se shfaqja e një preference do të ketë një ndikim afatgjatë në ndjenjën e vetëvlerësimit të fëmijës së tyre. Shqetësimi nuk është krejtësisht i pabazë.
Psikologët thonë se fëmijët që rriten në familje ku mendojnë se trajtohen në mënyrë të padrejtë mund të përjetojnë një ndjenjë të thellë të padenjësisë. Ata mund të mendojnë se janë të padëshirueshëm në një farë mënyre, ose nuk posedojnë tiparet dhe karakteristikat e veçanta të nevojshme për t’u dashur nga të tjerët. Ndonjëherë prindërit janë haptazi të dukshëm në shfaqjen e tyre të dashurisë. Por kur prindërit janë të ndërgjegjshëm dhe të zhytur në mendime dhe bëjnë çmos për të siguruar që çdo ndjenjë e afërsisë apo faktorit të pëlqyeshmërisë të mos jetë e qartë atëherë fëmijët nuk ndihen të padenjë për dashurinë dhe mbështetjen e prindërve të tyre.
Në fakt, në shumicën e rasteve fëmijët mund të mos e dinë që prindërit e tyre parapëlqejnë vëllanë ose motrën e tyre. Studimet kanë treguar se fëmijët identifikojnë gabimisht se kush është fëmija i preferuar në më shumë se 60% të rasteve.
Artikull i BBC, përkthyer me shkurtime nga Tiranapost.al
