Marrëdhëniet e prindërve me adoleshentët
Për çdo gjë që Allahu ka krijuar janë dy nivele të ekzistencës. Një ekzistencë e brendshme, vetjake, me anë të së cilës gjërat ekzistojnë në dallim prej gjërave të tjera dhe me karakteristikat e veta dhe një ekzistencë relative me anë të së cilës gjërat ekzistojnë në sajë të lidhjeve dhe ndikimeve të ndërsjella në mes tyre. Të marrim ujin për shembull. Ai ka një ekzistencë të dalluar, mirëpo kur ia shtojmë dheut, ai do të ketë një ekzistencë të re, sepse tani kemi një gjë të re, baltën, e cila përbëhet nga uji dhe dheu. Nëse, në anën tjetër, i shtojmë sheqer ujit, sheqeri do të jetë diçka i ri, ashtu do të jetë uji, sepse tani atë që e kemi është ujë i ëmbël.
Tani kjo është e vërtetë edhe për fëmijën. Pas përzierjes me prindërit dhe vëllezërit e motrat, ai/ajo do të përfitojë një ekzistencë të re, duke bartur shumë koncepte, morale, shprehi dhe shkathtësi që i kanë marrë prej atyre përreth. Është fatkeqësi që shumë njerëz nuk i kushtojnë vëmendje kësaj ekzistence relative. Ata nuk i marrin parasysh efektet e saj, përparësitë dhe të metat e saj. Nxënësi fillon jetën shkollore pa ditur të shkruajë as emrin e tij dhe pastaj pas shoqërimit 16 vjeçar me mësuesit dhe instruktorët, ai transformohet nga një djalë ose vajzë që nuk ka ditur të shkruajë as emrin, në një profesor të shkollës së mesme. Ideja këtu është se marrëdhëniet që prindërit do t’i kenë me adoleshentin ose adoleshenten do të kenë një efekt të rëndësishëm në sjelljen e tyre gjatë adoleshencës. Ato formojnë qëndrimet e tyre për jetën, mënyrën si e shohin veten dhe mënyrën si e shohin botën si tërësi.
Një studim i ri me 12,000 adoleshentë, ka zbuluar se faktori kyç në mirëqenien dhe kënaqësinë e atyre adoleshentëve është marrë- dhëniet e shëndosha me prindërit e tyre, pa marrë parasysh llojin e familjes prej së cilës vinin. Hulumtime të tjera kanë zbuluar se adoleshentët të cilët kanë marrëdhënie të mira me prindërit kanë më pak gjasë të përfshihen në probleme serioze. Kjo nuk është befasuese, sepse marrëdhëniet e mira dhe të shëndosha me prindërit janë fortesa e adoleshentëve që i mbron me lejen e Allahut, nga aventura dhe eksperimente të rrezikshme. Ajo gjithashtu i mbron nga sugjerimet e dëmshme të shokëve të papërshtatshëm. Të mos harrojmë se lidhja me shokë të tillë mund të zhvillohet dhe të shkojë aq larg para se dikush ta kuptojë.
Tani le të shqyrtojmë disa nga kontributet e prindërve për të ndërtuar lidhje të forta me fëmijët e tyre adoleshentë. Sipas mendimit tim, roli i të rriturve është më thelbësor, ata janë pala e pjekur dhe kanë emocionet më të thella për fëmijët e tyre dhe më së miri i njohin ata.
Një lidhje e vështirë
Qysh në fillim duhet të pranojmë se një lidhje e qëndrueshme midis babait dhe të birit ose midis nënës dhe të bijës nuk është e lehtë. Çdo ditë, adoleshentët kalojnë nëpër një vorbull të ndjenjave kontradiktore dhe ndihen të turpëruar të zbulojnë atë që ndjejnë për babanë ose nënën. Le të mbajmë këtë në mendje, kështu që kur një baba ose nënë të ketë vështirësi të mbajë kontakt me birin dhe bijën, ata do të kenë parasysh se nuk janë të vetëm në këtë. Edhe edukatorët, psikiatri dhe punëtorët socialë kanë vështirësi në mbajtjen e lidhjeve optimale me fëmijët e tyre adoleshentë. Për të përmirësuar këtë lidhje, ne nganjëherë kemi nevojë të dëgjojmë atë që nuk presim ta dëgjojmë dhe të dëgjojmë refuzim të gjërave që nuk na ka marrë mendja se do të refuzohen. Në këtë, duhet të kemi durim, me shpresë të arritjes së një shpërblimi të madh nga Zoti.
Prinderimi.com
Prof. Dr. Abdul Kerim Bekkar, “Adoleshentët”
(Vështrime mbi adoleshentët, si t’i kuptojmë, si t’u qasemi dhe si të ndërveprojmë me ta)
