Nga Lira Gjika
“Djali im që nuk ka bërë ende 10 vjeç, ka arritur deri aty sa më tha “s’të duroj dot e s’të dua”
Në këtë moshë kjo sjellje eshte gati normale. Fëmija fillon të shkëputet nga tutela e prindit dhe kërkon të jetë vetja, ta zbulojë atë me “mjetet” e veta. Prindi nuk duhet të humbasë torruan nga fjalët e fëmijës, por me kurajo duhet të ndërhyjë duke i thënë me qetësi: -edhe unë në moshën tënde si ty mendoja, por nuk guxoja ti artikuloja se kisha frikë nga prindërit. Më vjen mirë që ti nuk ke frikë nga unë edhe pse nuk më pëlqejnë këto fjalë që dëgjoj. Pasi gjëndja qetësohet duhet vazhduar biseda, një kohë e përshtatshme është para gjumit.
Nëse ekziston rutina e leximit të librit sëbashku prindi duke i zgjedhur fjalët dhe tonin e zërit i thotë fëmijës: -Unë do të të jap një keshillë:- ti duhet të mësosh ti zgjedhësh fjalët, në rradhë të parë për veten tënde, pasi po nuk mësove ti zgjedhësh fjalët, inati apo zemërimi do të të venë përpara dhe do te jesh gjithnjë nën forcën e tyre. Kështu, të tjerët do të të kenë në dorë kur duan të të prishin pune, duke të bërë nervoz dhe ti o do të zihesh ose do të largohesh. Kur njeriu mbetet rrëmujë brënda vetes nuk di të ndërtojë marëdhenie të mira dhe të jetë i pranuar nga tjetri pa etiketime. Në këtë moshë që je këtë po mëson, si të ndertojme marrdhenie me veten dhe tjetrin pa patur frike. Dhe marrëdhëniet ndërtohen nëpërmjet fjalëve që përdorim.
Gjithashtu edhe mëndja punon nëpëmjet fjalëve që kemi në përdormim. Prindër ndihmojeni fëmijën tuaj që tja dalë tani që ende ju dëgjohet fjala, pasi në këtë moshë tjetri, moshataret, fillojnë e bëhen shumë të rëndësishëm. Tani mos prit paqe. Duhet të përpiqeni prindër ti mësoni etikën e mirë të të sjellurit dhe jo ta lini në dorë të arrogancës e rrumujës sepse ju ngeli hatri apo ju hypën nervat. Jeni aty të edukoni dhe jo tu mbetet hatri nga nje 10 vjeçar që për më tepër është fëmija juaj.