Gjithaq e rëndësishme është të kuptojmë edhe se çdo fëmijë ka një temperament të pangjashëm me të tjerët. Prindërit kanë ndikim të lartë mbi fëmijët, por nuk duhet ta lënë pas dore rëndësinë e temperamentit të lindur të fëmijës. Kjo nuk do të thotë se është e kotë të përpiqesh të edukosh një fëmijë. Përkundrazi, për shkak se prindërit kanë një rol të padiskutueshëm si udhërrëfyes, mund ta ndihmojnë një fëmijë të japë më të mirën e tij.
Sipas disa kërkuesve, mund të shquhen tre lloje temperamenti: lehtësisht i përshtatshëm, i ngadaltë dhe i vështirë. Çdo fëmijë është një lloj ndërthurje e të treve, sepse është i pashoq. Një bebe që ka temperament të vështirë kërkon shumë përkujdesje, por mund të bëhet një fëmijë energjik dhe i vendosur. Ai që ka një temperament të ngadaltë, mund të të ngrejë nervat, por ka gjasa të shndërrohet në një fëmijë të qetë dhe të mendueshëm. Ndërsa temperamenti që përshtatet lehtësisht mund të mbetet në hije, nëse nuk i kushtohet vëmendja e duhur.
Nuk duhet harruar se edhe prindërit kanë temperamentin e tyre. Një prind me temperament të ngadaltë do të ketë shumë vështirësi të pranojë një fëmijë të lëvizshëm ose me natyrë të paqëndrueshme. Një prind i pavëmendshëm, që nuk është i aftë të përqendrohet, do të ishte mjaft i kënaqur me një fëmijë që përshtatet lehtësisht ndaj ndryshimeve. Një prind i qetë që i ka për zemër risitë, e ka të vështirë të bashkëjetojë me një foshnjë nervoze, që ka nevojë për qëndrueshmëri.
Një njeri rritet duke u mbështetur në pikat e tij më të forta dhe jo mbi dobësitë e tij. Nëse dëshironi të zhvilloni vetëvlerësimin tek fëmija juaj, duhet të merrni parasysh si këto pika të forta, ashtu edhe dobësitë fizike, intelektuale, shoqërore dhe vetjake. Çdo qenie njerëzore ka pikat e tij të forta e të dobëta. Vetëvlerësim i mirë do të thotë edhe t’i njohësh dobësitë e tua dhe të përpiqesh t’i përmirësosh.
Nëse është e mundur të përcaktohen pikat e forta dhe dobësitë e një fëmije në një çast të caktuar, duhet që me çdo kusht të mbahet parasysh se fëmija është në zhvillim të vazhdueshëm dhe se asgjë nuk na mundëson të parashikojmë se si do të jetë të nesërmen, ca më pak në një të ardhme më të largët.
Me fjalë të tjera, prindërit duhet të ushqejnë shpresën se fëmijët janë të aftë të bëjnë ndryshime dhe asgjë nuk e përcaktuar përfundimisht.
Përgatiti: Prinderimi.com
Autor: Danielle Laporte, “Vetëvlerësimi i fëmijëve 0-6 vjeç”
